BIGGY BIPSIE

Kent u het verhaal van Biggy Bipsie? Nou, dat ging zo. Toen ik nog jong en best wel wild was had ik verkering gekregen met een best wel rond geschapen jonge vrouw, ze was wat ze tegenwoordig een vrouw van trotse kleur zouden noemen, en ze rook heerlijk naar kokos.
Kokos hier, kokos daar, en ook nog een kokosmat bij de ingang.
Ik had haar leren kennen toen ik bij de Pinkstergemeente was, want ik liep met mijn ziel onder de arm in de wereld rond, en ik wilde gewoon een rode draad volgen.
We zaten allebei in de band.
Ik was de drummer, en zij bespeelde de bas, haar ranke vingers, gewend natuurlijk na generaties plukken gingen over de snaren in syncopische ritmes, die me deden denken aan Afrika, hoewel ik nooit verder was gekomen dan Zimbabwe, daar kreeg ik een lekke band met mijn opoefiets.
Ik wilde namelijk een reis rond de wereld maken op een zwarte opoefiets, immer geradeaus, u kent het wel, want ik wist gewoon niet wat ik moest met mijn leven, joh.

Ok, das voor een andere keer, anders wordt het zo lang.
Ik speelde dus de drums, eigenlijk had ik liever bij de Led Zeppelins gewild, maar die hadden al een drummer zeiden ze. Ok, moet je het zelf maar weten.

Cowbell, kent u die uitdrukking? Het is een soort geluid alsof er een koe moet plassen maar dan toch denkt: nee, ik plas niet op mijn eigen eten, dus die steeds maar verder loopt, op zoek naar een plekje waar alleen maar brandnetels groeien of iets dergelijks. Maar die jeuken ontzettend aan haar tepels, oftewel: zo'n cowbell staat eigenlijk nooit stil.
Behalve als de koe geslacht wordt natuurlijk, maar das logisch.
Dacht het niet dat je nog ver loopt met zo'n pen van een schietijzer die in je frontale cortex gejaagd wordt met de snelheid van het licht of net daaronder.

Ok, dit terzijde.
Ik zat dus op die kruk de maat te houden, ik mag wel zeggen als een atoomklok.
Zelfs de sekteleider c.q. voorganger zette er altijd zijn Rolex Submariner er weer even op gelijk, hoewel dat eigenlijk helemaal niet nodig is, want een Rolex heeft echt maar 2 seconden plus of min afwijking per dag.

Ik zat heel die tijd naar haar ongelofelijke heerlijke black ass te kijken als ik de zaal opzweepte met die backbeat. Over backbeat gesproken, dat deinde en dat golfde maar, een vibratie uit het oerwoud denk ik die getriggerd werd, kan dit niet anders verklaren.
Maar als dat zo rond en rond ging, wist ik gewoon dat ik goed zat, qua schwung en dat ik precies in de groove zat.

En inderdaad, ik zat ook in haar groove, het was een hele cultuurshock, ook voor haar.
Is dit alles, wat er is? Zei ze nog, maar het was al te laat, we waren al getrouwd.

Ze hield van koken en ik hield van eten, en neuken ook een beetje.
Dus op zich was het een gouden combinatie.

Al een uur van tevoren moesten wij die zangeres begeleiden, met meestal Engelstalige opwekkingsliederen en songs, zoals Hillsong en zo meer.
En ook door de week, hè? Soms hele nachten van bidden en bidden en shaken en offerandes. Vooral offerandes, dan was er weer geld nodig voor een nieuw Mercedes, dan weer een nieuwe bungalow, dan weer moest er vanuit New York een extra speciaal goddelijk geïnspireerde negert worden ingevlogen per eerste klas, u kent het wel. Op een dag werd de sekteleden/gelovigen/zoekenden gevraagd om een stukje goud te doneren, en of iedereen a.u.b. nu, niet seffens, niet direct, niet sebiet, niet weldra, maar nu! Maintenant, tout de suite, heute, gvd geld, geld, goud, geld, enveloppekes met geld, ringen, tanden, neuzen, krukken, koetsen wil afstaan, want ja Jezus.

Eerst moest die gymzaal omgebouwd worden tot kerk, met 244 opklapstoeltjes, en ondertussen kwamen er allerlei geuren van gebraden kip met gember en knoflook naar binnen wasemen, want die hele pingpong club kantine werd omgebouwd tot een soort Chinees-Indisch-Surinaams restaurant, om dat dan met een kleine winst te verkopen in witte plastic bordjes.

Ik noemde haar altijd Biggy Billie, zo kon ik haar makkelijker onthouden.
En uiteindelijk raakte ze daaraan gewend, en noemde iedereen haar Biggy Billie, no spang, swa.

Wel, om er een eind aan te breien: we hebben zo'n 5 jaar toch wel een zielsverband gehad, en als ik denk aan slavernij, zie ik de blanke echt niet als de massa=meester=boss.
We zijn allemaal gewoon van vlees en bloed.
Maar als ik ziek was, kwam ze met allerlei zeer onwelriekende smeerseltjes uit Suriname aan, planten en aarde en sappen en draden van dingen die gewoon niet werken als je er niet in gelooft.
Ik had een tinctuur ingenomen van haar tegen buikpijn, en ik ben nog nooit zo ziek geweest.
Ik moest het raampje opendraaien van mijn auto en bij het stoplicht kotsen, recht op een gaybrapad. Dat was btw geen politieke daad, maar een oprisping van de nervus vagus, dus dat ging buiten mijn wil om.

En leuk weetje voor sollicitatiegesprekken om het ijs te breken: blanken hebben evengoed een duidelijke scheidslijn tussen palm en bovenkant voet en hand, alleen minder scherp. Contrast schuif staat meer naar links. lol

Zo, dat was het weer, kijken jullie allemaal uit?
This earth is beautiful!

IN HET NEDERLANDS VERTAALDE DODE-ZEE ROL WERPT VERASSEND NIEUW LICHT OP SCHEPPINGSVERHAAL:

In zijn masterplan genaamd de schepping, - in den beginne was de aarde woest en ledig - schiep god de hemel en de aarde.De aarde was woest, ledig en pikdonker, eigenlijk als de vagina van een vrouw.
Er moest dus eerst stroom aangelegd worden, zodat het licht aan gedaan kon worden.
Toen huurde Hij Boskalis in voor het opspuiten van het land uit de zee, kortom het was tijd om een goede infra neer te leggen, die nog tot heden ten dage overal ter wereld kan worden aangetroffen, naast Romeinse wegen, en aquducten natuurlijk.
Daarna begon Hij aan de flora en fauna, waarbij opgemerkt moet worden dat de leeuw vredig lag te slapen naast de dieren des velds, zoals daar zijn zebra's, antilopen, prolopen, lammetjes en schapen en geile beren op de weg.
Jaja, die leeuwen kregen gewoon Frolic of Sheba uit een Family Size gezinsverpakking.
Oké, op zaterdag werd Adam uit klei geboetseerd, en omdat hij anders maar de hele dag
de hand aan zichzelf zou slaan en toch iemand de afwas moet doen, kreeg Adam op eigen verzoek zijn nieuwe partner Eva toegewezen, het eerste gearrangeerde huwelijk in de geschiedenis van de mensheid.

Eva werd gemaakt uit een stuk spare-rib, wat uit Adam zijn ribbenkast werd gepeuterd door God himself, terwijl hij eventjes een dutje deed onder de klapperboom, die toen al bestonden, vandaar de term: paradijselijk eiland, waar met de wilde frisheid van enorme (0)-(0) meloenen men zich gewoon in de branding eventjes kon opfrissen.

Nou, Eva bleek een slechte impuls-beheersing te hebben als het om lekkere hapjes ging, en kon weer eens niet de verleiding van een lekkere goudrenet weerstaan, waarvan God uitdrukkelijk had gezegd:
---------
alles kan ik hebben
de rijen uien
in hun bedjes zien verdrogen
de pootaardappelen kan ik
met droge ogen
zien rooien, maar
jonge goudrenetten
net geplant, slap nog,
Nee.
--------
Maar toch doen, hè.
De Devil, deze keer niet verkleed als Rutte, maar als een Blackadder, had haar verleid met de woorden:
'Just the tip, god ziet het toch niet, bovendien zijn goudrenetten, en dan speciaal van de firma Goed ende Kwaed, heel goed voor je huid, er zitten 7 essentiële zonden in verwerkt, die zorgen dat je huid van binnenuit gehydrateerd en gevoed wordt.'zo lispelde de duivelse gladjanus in haar oortje.
Toen ze het eenmaal gedaan had, en geen onschuldige maagd meer was, kreeg ze spijt, want het effect was, dat ze merkte dat ze de hele tijd in d'r blote reedt had gelopen zonder dat ze het zelf in de gaten had.
Dus toen Adam 's avonds thuis kwam van z'n werk in de bierfabriek, die later is overgenomen door de familie Heineken, die dus rechtstreeks afstamt van Beëlzebub, maakte ze appelmoes en voerde dat aan de oervader van de Adam's Family met een zilveren lepeltje, dat ze gespaard had met koffiepunten van de ouwe Egberts, terwijl hij in slaap was gevallen bij Het Kleine Huis op de Prairie, het enige programma wat in de Hof van Eden op TV toegestaan was.
Eerst natuurlijk keihard ontkennen en zo, maar god is iemand die sowieso alles al weet, dus ontkennen heeft geen zin, hè.

Ze konden direct hun spulletjes pakken, en dat gaat moeilijk als je met één hand een vijgenblad voor je togus èn je tampeloeres moet houden, en met je andere hand je Samsonite rolkoffer moet inpakken.
Bij Eva ging dat makkelijker, want die had al een bikini gemaakt van druivenbladeren en twee palmbladeren voor haar giga Hooters, die met een raffia koordje door haar reedt de allereerst tanga ter wereld vormden.

Toen de Gates of Eden achter hen dichtsloegen met ijzingwekkend gepiep, denk aan een Hitchcock scene, maar dan zonder mist, wisten ze niet welke kant op te gaan.
Ten Westen van Eden lag Istanboel, destijds heette het nog Constant een Opel, en East of Eden lag Parijs, met alle ellende van de grote stad van dien.

Maar Adam had altijd al een alpinopetje willen hebben, en ook kon hij rudimentair francais van de Mavo, zoals non, oui, merci, madame quelquechoise ceci n'est pas une pipe, mais alors un penis de grande proportion etcerá.
Ze namen een Über-taxi met een leuke übermensch als chauffeur, hij wilde binnenkort gaan studeren op de kunstacademie in Wenen (de kindertjes aan de andere kant van deze poppenkast begrijpen nu natuurlijk al lang, dat het alweer de duivel was, deze keer verkleed als een jonge Albert Heyn uit Zaandam, dat toen nog niet eens bestond, want de zaagmolen was nog niet uitgevonden, en we hadden ook nog geen gastarbeiders of werknegerts om Zaanse Huisjes met de hand te zagen.)

Anyway, kort verhaal lang: sinds die tijd moesten ze een sofinummer hebben en werden ze allebei omgeschoold tot zonnepaneel-installateur, want daar was enorm veel behoefte aan, zo kort na de schepping.

Dus iedereen moest, nadat het free-loaden in het Paradijs voorbij was, gewoon de handjes laten wapperen, en al snel kwam er gezinsuitbreiding, en kregen Adam en Eva een 3 kamer-woning toegewezen op de Champs- Elysée, boven de winkel van Coco Cola Chanel, die een winkel had in hele dure potjes lulletjes rozenwater.
Kain en Abel waren duidelijk twee totaal verschillende karakters.
Waar Abel zijn huiswerk deed, zat Kain porno te kijken op zijn kleitablet via de wifi van de buren, die een heel makkelijk wachtwoord hadden, dat iedereen heel makkelijk kon raden, namelijk: Hoeperdepoepzatopdetrottoir2001!DaNsLeCul1984?!

Zijn favoriete fetish zoekterm was: Lactating femdom skinny Redhead gives you JOI-countdown try not to come.
Wat tevens de naam was van de eerste alt-rockband ter wereld, waar Kain de harp speelde. Nou harp, het was meer een eensnarige boog die vanonder aan een gedroogde uitgeholde pompoen uit West-Afrika was bevestigd, bij wijze van klankkast. Deze klankkast was dan via een distortion- en Jahweh pedaal verbonden met een stack van acht Marshall versterkers.
Het klonk geweldig. Vooral de song- Voodoo Child- raakte op de één of andere manier een gevoelige snaar: 'Well, I stand up next to a mountain, and I chop it down with the edge of my hand.'

Trouwens, toen de schepping klaar was en het was avond geworden en het was morgen geworden, en het was de zevende dag, zag god dat het goed was, en moest hij even een pauze nemen van al dat scheppen van de hele wereld + inboedel plus planten plus vissen plus dieren des velds plus gevogelte in de lucht plus het hele verdere universum en uitdijende zwarte gaten, en dan heb ik het niet over de black ass van Ophrey Winfrey, want die bleef lekker slank door haar aanstelling op de katoenplantage.
(Katoen was een booming business destijds, zo vlak na de zondeval)

Daar plukken wij trouwens nog steeds de vruchten van, in de vorm van een vrije zondag om de zes dagen.
Zo zie je dat de hele vrije wereld op judeo-christelijke fundamenten is geschoeid, waarvoor vielen dank, Heer Jezus Lieve-Heer, want zo kunnen wij ook eens een keer lekker uitslapen.

En dat is dus allemaal terug te voeren tot de zesdaagse Scheppingsweek, die later door de vakbonden tussen de Eufraat en de Tigris, die met hun poten elke dag in de modder stonden t.b.v de papyrus-scheepsbouw, zelfs is teruggebracht tot een 5-daagse werkweek.

Dit is tevens het einde van de geschiedenis (het waren twee hele mooie eeuwen),
want Koning Nebuquat Negar had een fittie met Koning David, dus dat werd nuken. Nuken, nuken en nog eens nuken, tot er van de hele mensheid slechts een broekje in de branding over was.

Dit broekje is vandaag de dag te zien in het streekmuseum te Loppersum, een pittoresk [pi-to-RESK] dorpje, ook bekend om zijn roodharige sletten, maar dat is een compleet ander verhaal of course, waar u nog lang op kan gaan wachten.
==============================================================
DON'T DUCK WITH THE JESUS

Jezus u kent hem wel van het kruis,
also known as J. van het Houtje,
was a Son of a Preacher Man,
en als Friedrich N. de filosoof met de hamer was, dan
is Jezus de Filosoof met de Lijmkwast (uit de werkplaats van zijn vader)
Hij maakt alle dingen heel en maakt gebroken mensen weer compleet,
zie The Sermon on the Mount, waar hij vlot het Onze Vader
voor de eerste keer ter wereld reciteert

die Jezus dus, van de overdreven verhalen,
zoals wonderbaarlijke exponentiële
vermenigvuldigingen van broodjes aap
om de wereld te voeden
met urban legends en hoop,
van het tafels omflikkeren van hardwerkende geldwisselaars,
het breken van brood, opstaan uit de dood,
het lazarus krijgen, van mensen vissers maken
over water opstaan en wandelen met jullie luie lichaam,
praatgroepen starten met droog brood en holy grail's vol wijn

hij stond erop alle openstaande rekeningen te betalen
de Holy Great Reset, een schone lei voor ieder mens die ooit bestond
hij zette het onze vader op papyrus en wierp niet de eerste steen,
maar spitte foeigesprekken met iedereen
die wat was in de joodse upper-class,
toch fijn dat ie even op aarde was
nu heb ik een gratis back-stage pas
tot de hemelpoort
daar had nog niemand van het nieuws gehoord
gelukkig is hij niet in de wieg gesmoord
want Jozef was bijdehand genoeg om
low key onder de radar naar Gliphoeve af te zakken
zonder dat Herodes het Licht van de wereld af kon pakken

Maria boetseerde heel creatief
van koeienvlaaien een Leitmotiv
in theorie niet vreemd gegaan,
maar waar kwam het kind in godsnaam dan vandaan?
nou, laten we de bijbel lezen, Lucas is de beste
om een levendig beeld te schetsen

25 december het jaar nul of min nul weet ik veel:
uit shithole landen komen DHL-koeriers per kameel
kadootjes bling-bling mirre en kaneel
het werd Maria eventjes teveel en
daarom staat ze op diverse schilderijen
keihard in een hoek te schreien
tegen zulke postnatale depressie gevallen zei men destijds komaan,
vallen, opstaan, thee van nageboorte en weer doorgaan
want in het jaar nul
had men geen tijd voor zulke flauwekul
ondertussen groeide Het Licht der Wereld
al uit tot een hele Kerelt
en met Z'n 33 jaar
was hij er helemaal voor klaar
-waarom nou ik- waren niet Z'n laatste woorden
-het is volbracht- dat was wat Magdalena en Maria hoorden

Amen
-------------------------------------------
Vader Abraham en Rob de Nijs zitten aan de bar in Het Kleine Café aan de haven.
Zegt Rob de Nijs opeens: Malle Babbe was eigenlijk mijn grootste hit, jammer dat de mensen me daardoor onthouden.
Zegt Vader Abraham: Bij mij hetzelfde: Het Smurfenlied, echt niet leuk meer hoor, na 2000 optredens zingen: 'Kunnen jullie door een waterkraan?'

Komt André plotseling binnen vanaf het terras: 'Zeg maar niets meer, ik ga wel weg, als jij dat wil.'

Elvis komt vanuit het toilet, heeft beetje moeite om zijn witte glitterpak dicht te risten: I'm caught in a trap, I can't walk out, because I love you to much, baby."Oké,' gaan we zo beginnen zegt een klein iel mannetje  met een neus die met duct-tape op zijn plaats gehouden wordt: 'Billie Jean is not my lover, she's just a girl who claims that I am the one, but the kid is not my son.'

Het werd steeds gezelliger in de kroeg. Lezeres zat op haar vaste kruk, op gepaste afstand van Kees, die wat in z'n glas zat te staren, hij kon geen noot meer horen, ook TheOne48 was de eenzaamheid ontvlucht en was gezellig aan het biljarten met wilderst, het waren alle twee een beetje eigenaardige, maar aardige mannetjes, de één wat meer dan de andere.
Komt verrek alweer een oude bekende binnenwaaien: Mick, nee niet tante Mickey, de attente behulpzame voorleesmoeder en mantelzorgster, met een aardig woord voor eenieder, nee, het was Mick Jagger, de man met de James Brown en Tina Turner danspasjes en het loopje van een gebraden haantje: 'Please allow me to introduce myself, I'm a man of wealth and taste', maar hij werd lichtjes opzij geduwd door Ringo.

Ringo wist dat je het gewoon simpel moet houden, en pakte de microfoon over van Mick, veegde even het spuug ervan af aan de jas van Skickr, en zette het kinderliedje: 'We all live in a yellow submarine, yellow submarine, yellow submarine' in. Het gehele café zong in allerlei toonaarden mee, Claudia de Breij helaas niet, want die was buiten in de tuin in een boom gehesen, met een monddoek voor, en haar handen op de rug gebonden, zodat niemand er last van head, mocht zij: dan bij jou iets mogen, Waar het antwoord overduidelijk altijd is: 'Nee, vandaag niet Claudia, hou toch eens op, jij mag helemaal niks meer, nu niet en nooit niet, laat het eens rusten Claudia! '.

Het was nog lang onrustig in het Kleine Café, tot dat er een BOA kwam, die de stekker er letterlijk uit trok.Hij wilde bonnen gaan schrijven, maar iedereen was plotseling verdwenen, alleen Claudia hing nog in de perenboom, dus die kreeg lekker wel een prent.
Dik verdiend, mag ik wel zeggen, ook al kan ze er ook niks aan doen dat ze iets weg heeft van Ed, the talking horse.
--------------------------------------
-Een pakketje schroot met hier en daar een gouden schroefje -
Dat is het leven in het algemeen, en het mijne in het bijzonder.

Iedereen op deze planeet worstelt met iets. Sommigen verbergen het gewoon beter dan anderen.
Iedereen doet zijn best, wat je ook van hem of haar vindt.
Ieder mens heeft een unieke vonk in zijn leven, en soms is er ongelooflijk veel soul-searching voor nodig om die te vinden. Ieder mens wil liefde. Wil verbondenheid. Wil begeerd worden. Iedereen.
We dragen allemaal gedeeltelijk het trauma van onze ouders op onze rug. Hun depressie, hun angsten, hun verslaving, hun verraad. En jammer genoeg, geloven we dat het alleen ònze eigen gebrokenheid is, en die van ons alleen. Niets is minder waar.

Mensen dragen hun jas, hun zonnebril, hun sjaal, hun happy face, wat ze opzetten bij de voordeur als ze naar buiten gaan. Er zijn veel andere dingen die ze dragen, en die ze moeilijker af kunnen doen. Hun maskers, hun schilden, hun wapens, hun ideeën over wat ze zouden moeten zijn.
Zonder deze dekmantels oftewel coping-mechanismen zijn mensen ongelooflijk mooi.
In de loop van ons leven verzamelen we onderweg zoveel spullen. Een deel daarvan is afval, puin, ideeën over onszelf en de wereld, die ons worden opgedrongen door de maatschappij en de mensen om ons heen. We verzamelen houdingen en patronen, waarvan sommige nuttig voor ons zijn, maar veel ook destructief en schadelijk, en we weten niet goed hoe we er vanaf moeten komen.

Wij zijn gebouwd uit onze dromen, mislukkingen, herinneringen, wonden en successen. We zijn allemaal tot dit moment in ons leven gekomen door ervaringen die ons hebben gebracht tot wie we nu zijn.
Wanneer we ons ontdoen van al deze dingen en onze dekmantels en pantsers afwerpen, kunnen we bestaan als ons authentieke zelf. Dat kan bevrijdend zijn, maar ook behoorlijk beangstigend. Net zoals we geleerd hebben een leven te leiden dat bewaakt werd door onze maskers en afweer, zo kan het een tijdje duren om te leren een leven te leiden waarin we meer trouw zijn aan onszelf, en beter in staat zijn om onze echte behoeften en onze ware verlangens te horen.

Als we tegenover elkaar staan, zijn we gewapend, omdat we geleerd hebben dat we die nodig hebben om ons veilig te voelen in deze wereld. De waarheid is dat ieder van ons kwetsbaar is, gemaakt van hoop, dromen, verlangens en een rauw kloppend hart. We hopen er allemaal bij te horen en geaccepteerd en geliefd te worden om wie we zijn. Gewoon kunnen zijn, wie we zijn, zonder schaamte of voorwaarden.